Help! Ik ben ongewenst zwanger. Wat nu?

Ongepland zwanger: het verhaal van Ella*

Ella, moeder van 2 kinderen die inmiddels naar de basisschool gaan, is net als haar man niet gesteriliseerd. Het blijft een punt van discussie. Een knagende zorg en soms nalatigheid in voorbehoedsmiddelen. Ze blijkt zwanger te zijn. Net nu er ook een afwijkende en verontrustende uitslag binnenkomt van haar uitstrijkje. Ze staat voor een groot dilemma: de zwangerschap afbreken of aanvaarden? Een stressvolle keuze. Haar man die direct zegt 'alsjeblieft laat het weghalen' en de huisarts die haar door en door kent, adviseert nog even te wachten. "Bedenktijd" noemt hij dat. Maar zoveel bedenken in een korte tijd, is loodzwaar. Je moet de schrik nog verwerken, bent misschien nog in shock en moet een beslissing nemen over leven of dood. 

Abortus en de psychische gevolgen

Een abortus kan bij een ongewenste zwangerschap als een opluchting aanvoelen, maar je kunt ook last krijgen van verschillende psychosociale klachten. Op mentaal vlak kan een abortus grote gevolgen hebben. Je gaat door een rouwproces en hierbij kun je last krijgen van verdriet, schuldgevoelens en spijt na een abortus. In uitzonderlijke gevallen kan er sprake zijn van ptss of postabortussyndroom. 

Als de eerste shock verwerkt is, dringt de werkelijkheid tot je door. Afhankelijk van de omstandigheden  -zoals een stabiele relatie, de houding van je partner - kan de shock bij de één voor grotere problemen zorgen dan bij de ander. Soms hebben mensen tijd nodig om te wennen aan het idee en het aanvaarden van de zwangerschap. 

Bij anderen worden de keuzes gemaakt uit angst, paniek of onder druk van de partner.  Er zijn relaties die flink op de proef worden gesteld en soms worden verbroken. Er zijn vrouwen met schuldgevoelens, spijt, verdriet en pijn. Het blijft een delicaat dilemma waar je niet licht over hoort te denken.  Vaak worden vrouwen in zulke situaties geconfronteerd met een rollercoaster aan emoties. Denk maar aan:

• Trauma
• Verdriet
• Schaamte
• Spijt
• Minderwaardigheidsgevoelens
• Lusteloosheid
• Angst
• Boosheid

Sommige vrouwen kampen naast een overvloed aan emoties ook met mentale klachten. Ze ervaren: 

• Slaapproblemen
• Concentratieverlies
• Huilbuien
• Lusteloosheid
• Hoofdpijn
• Depressie
• Moeite met het zien of vasthouden van baby's

In een rollercoaster van emoties en verwarring lukt het vaak niet om helder te denken en weloverwogen keuzes te maken. Het is moeilijk een beslissing te nemen. Laat staan de juiste.  Als het aanvaarden van de zwangerschap niet de keuze is, rest een abortus. Dat klinkt misschien als een kille keuze, maar dat is het niet. Vaak zijn er schemergebieden, uitvluchten rondom de keuze die je probeert te maken, maar de kern blijft hetzelfde. Een loodzware beslissing die hard aan kan komen en vaak nog jarenlang of levenslang op de voorgrond of achtergrond sluimerend aanwezig blijft. Ook als alles achter de rug is, kan het moeilijk zijn om met jezelf weer in reine te komen.  Niets zal ooit nog hetzelfde zijn. Je kunt de klok niet terugdraaien. Het kan achteraf een pijnlijke fout blijken te zijn. Schuldgevoelens, zelfverwijten, verdriet, zelfdestructie zijn veel voorkomende klachten. Sommige gevoelens gaan nooit meer weg. 

Ook Ella die in haar 'schemerzone' de keuze heeft gemaakt om de embryo weg te laten halen, heeft het er jaren later nog steeds erg moeilijk mee. Spijt en schuldgevoelens. Geen baby'tje heeft ze meer vast kunnen houden. Ook haar man wijst ze af. De kinderen zijn haar houvast. Daar gaat ze voor door het vuur, maar zichzelf verwaarloost ze. Ze heeft alle hulp geweigerd die de gynaecoloog haar heeft aanbevolen. Nu haar zusje zwanger is, kan ze niet anders dan het kindje straks vasthouden. Daar ziet ze als een berg tegenop. Ze kan geen baby's vasthouden. Dan raakt ze totaal van over haar toeren. Ze weet goed genoeg dat ze 4 jaar geleden niet gezond was. Gelukkig zijn haar uitstrijkjes inmiddels weer goed. Maar het blijft aan haar knagen. Niet altijd. Maar nu haar zusje zwanger is, steekt het weer de kop op.